İstanbul Çekmeköy satılık bir evimiz var çatı dubleks sitede, fiyat üç aydır artırmadım ilk ay gelen oldu, pazarlık yapan oldu
Ama şimdi gelen giden yok. Aşırı nakit acil değil ama olsa daha rahat olacağım harcamalarda. Kriz mi var, fiyatım mı yüksektir

varsa rica edeceğim. teşekkürler.

Eşşşek gibi de çalışmak zorundasınız. Nasıl başlıyor ve devam ediyorsunuz işe?

4 milyon civarı bir para, gitti bankaya xxx hesabına yatırmak istiyorum dedi. Almamazlık ederler mi?
Kimlik kontrolü falan onları yapsınlar zaten illegal bişi yok ama almıyoruz derler mi?

Merhaba,

Beşiktaş Barbaros’ta giriş kat çok eski bir tane dükkanımız var. Babamın dükkanı daha doğrusu. İçinde 13 ya da 14’üncü yılında bir kiracımız var ve işleri iyi gitmiyormuş o sebeple çıkacakmış. Yıllardır emsallerine göre bedava sayılabilecek bir meblağ karşılığı dükkanımızın kiracısı kendisi. Yani emsallerin üçte biri hatta dörtte biri kadar bir para alıyoruz ve bunu yıllardır yapıyoruz biraz da destek amaçlı. Neyse orası uzun hikaye ve alakasız.

Şimdi ben babamla anlaşmaya çalışıyorum; diyorum ki burayı yeni kiracıya kiraya vermeyelim. Onun yerine ben sana her ay halihazırdaki kiracının ödediği kadar vereyim, sen de dükkanı bana ver ben içine masraf yapayım ve işleteyim. Okay oldu.

Lakin… ne yapacağım ki bu dükkanla ben? Gaza gelip adama hava bastım ben ticaret döndürürüm burada diye ama başıma iş aldım gibi hissediyorum 😅 fikir verebilir misiniz bana?

Not: satmak istemiyor dükkanla duygusal bağı var.

selamlar.

şöyle bir senaryo düşünün; bir nakliye firmasında 4-5 sene boyunca bir müşterinizin uluslararası taşımacılığını yapıyorsunuz. sonra, iş yerinden ayrıldıktan sonra bu eski müşteriniz yılda birkaç kez size kendi bünyesinde birlikte çalışmayı teklif ediyor ve hep reddediyorsunuz. yeni işinizde 2,5 sene çalıştıktan sonra bu sefer bu kişi bir kez daha "birlikte çalışalım mı? bizim ithalat sorumlusu işten çıkıyor. sen aklıma geldin, gel konuşalım, şartlar uyarsa birlikte çalışalım." diye teklifte bulunuyor. siz de bu yeni yerden de sıkıldığınız için görüşmeye gidiyorsunuz ve şartları kabul ediyorsunuz ve işinizden istifa edip geçiş yapıyorsunuz. ama...

bu patronun işten çıkacak dediği eleman çıkmıyor, var olan iş ikiye bölünüyor; o sipariş ve uygun fiyatlı mal buluyor ve siz de sadece uluslararası nakliye + gümrük işlemleri kısmıyla ilgileniyorsunuz. sevkiyat az olduğu için ayın bir haftası hariç neredeyse boş oturuyorsunuz.

şimdi bu koşulları düşününce maaş zammı isteme konusunda çekingenlik, iş motivasyonun kırılması, yeni şeyler öğrenecek ve kendinizi gösterecek alanınızın dar olması gibi durumlar vs vs gibi olumsuzluklar hisseder ve yeni iş mi arardınız yoksa "bana ne? adam diğeri işten çıkacak dedi, çıkmadı ve üstüne beni getirdi. bir iş için iki kişiye para veriyorsa ve zor geliyorsa diğerini çıkarsın, beni bağlamaz" mı derdiniz?

Selam duyurucular, epeydir buralara uğramamıştım ama bu konu çok canımı sıkınca, kimseye de anlatamayacağım için sizlerin fikrini merak ettim.
En yakın arkadaşım geçirdiğimiz yazdan beri evli ve çocuklu biriyle ilişki yaşıyor. Başlarda sadece fiziksel çekimdir, birkaç buluşmaya vazgeçer demiştim fakat maalesef öyle olmadı. 4-5 aydır sürüyor. Hiç böyle bir kız değildir, 34 yaşında ve toplasak 2-3 sevgilisi olmuştur ve hepsi de uzun süreli ilişkiydi. Bazı bedensel şeyleri geç keşfettiği için bu yola kapıldı belki de diye düşündüm ama uzadıkça ve dışarıda her yerde rahatça buluşup gezdiklerini gördükçe daha da üzüldüm. Başlarda bana ne yaptıklarını nereye gittiklerini anlatırdı ama şimdi arabada, cafede onun yanındayken ararsa/ben ararsam birlikte olduklarını öğrenince hemen kapatıyorum, bişey anlatacaksam vazgeçiyorum, selam da söylemiyorum, konuşursam da yanındakini yok sayarak konuşuyorum.
Birkaç sefer anlattım, istese 1 haftada boşanabilir tanışmanızdan beri neden yapmıyor sence diye uyandırmaya çalıştım, çocuklarına ayıracağı vakti dışarda orda burda gezerek geçiren biri sence doğru bir partner midir boşansa bile dedim, ne desem biraz savunup biraz haklısın deyip sürdürüyor aynı şekilde ve ben arkadaşımı kaybetmek istemiyorum. Onu tanıyan kimseye de bunu anlatıp yardım isteyemem.
Başka şehirde yaşıyor, yanına gidip yüz yüze son 1 kez konuşup bu konuyu ebediyen kapatsam mı, yoksa yavaş yavaş mesafe koyup uzaklaşsam mı... Çok seviyorum kendisini, çok kıymetli.

Ayse diye biri var diyelim. Yakin arkadasim. Bir arkadasimla bulustum aksam saatlerinde. Ayse aradi bir ara. Acamadim, masada degildim. Gelince arkadasim seni ayse diye biri aradi dedi. Ben de ayseye watsapttan yazdim: canim aramissin, bi arkadasla x'te oturuyorum acamiyorum su an, acil bi sey mi.
Ayse: ne alaka arkadasinla olman telefonu acamamanla. Neyse onemli degildi, sen keyfine bak. Dedi.

Ben de bozuldu diye o an hemen aradim bu sefer. Acmadi.
1 saat sonra yine aradim. Acmadi.
Aksam eve donerken yolda gene aradim. Acmadi. Mesaj attim: alindin sen ama kotu bi niyetim yoktu. Bi sey konusuyoduk bolemedim o an dedim. Bak yarin sabah arayacagim ac telefonu diyip gulucuk koydum.

Ayse: gecti artik. Bosver diye basladi ve destan yazdi. Yok sen beni onemsemiyosun vs seklinde bi seyler ve bugun benim dogum gunumdu dedi.

Bunu duyunca ozur diledim. Aklimdan cikmis dedim. Ve ne kadar uzuldugumu ifade ettim samimiyetle. Gercekten uzuldum yani, utandim o an.

Ama bu sefer de yeni bir destan yazdi ve cocuk muyuz, dogum gunu de mesele degil, senin gozunde degerim yok dedi ve gene o arkadasinin yaninda telefonu acamaman kadar sacma bi sey yok dedi. Ve uzatti da uzatti. Ben sana soyleyim boyleyim sen beni dusunmuyorsun falan dedi. Ve defalarca ozur dilememe ragmen uzatti buralara. Ben de bu sefer sinirlendim artik. Hicbi sey yazmadim daha.
Ve su an ben ozur bekliyorum. Adim atmayacagim. Daha ne adimi atayim yani diye dusunuyorum. Siz ne dusunuyorsunuz? Yasimiz kucuk degil, benim kafam bu kadar uzatmalari goturmuyor acikcasi.

Merhaba,
2 yetiskin 1 cocuk yarin sabah Antalya havalimaninda olacagiz. Belekteki otele en uygun nasil gidebiliriz? Marti tag sanirim havalimanina girmiyormus, taksi ne kadar tutar acaba? Yada farkli nasil gideriz. 1 ufak boy valizimiz olacak.
Tesekkurler

bir kaç ay sonra evde 5inci yıl dolacak. ben o evden ayrılıyorum. evde iki kişi kalıyorduk.
kontratı o evde kalan diğer kişiye vermek istiyorum. diğer kişi ile hukuki bir bağım yok. eski sevgili.

5 yıldır ödediğim kira hep piyasa koşullarındaydı. covid döneminde bile %25 değil iki-üç kat arttırdım kirayı. adamın malına çökmedik, değerini verdik yani. şuan piyasanın altında belki, yılbaşı zammı ile yine normale ulaşacak.

ben evde kalmaya devam etsem yine makul ve piyasa ölçüsünde kira verirdik ama orayla bağımı koparmak istiyorum, ev sahibi bunu fırsat bilip diğer kişiden çok kira istemesin, sözleşmeyi haklarıyla devretmek istiyorum.

bu mümkün mü, pratikte nasıl işliyor süreç?
evsahibi seneden seneye kira zamanı konuşuruz sadece, başka hiç muhabbetimiz olmaz. her seferinde de fakiriz her şey pahalandı muhabbeti yapar. başka şehirde, hiç yüz-göz olmak da istemiyorum kendisi ile.

ergenler arasında popülermiş. örneğin kore dizilerini sevenler korede yaşadıklarını, aktörlerle sevgili olduklarını düşünüyorlarmış. bir tür meditasyon gibi bir şey anladığım ama buna bir isim vermişler (ben hiç duymadım). bilen var mı? fantezi kurmak değil de daha spesifik bir tanım anladığım kadarıyla?

dün kızı kreşten aldım. gittiğimde ağlıyordu. küçük yas grubu olduğu için üç tane pedagog duruyor başlarında. o saatte orada ikisi vardı. dedim bir şey mi oldu, yok olmadı bugün çok iyi vakit geçirdi gideceği için ağlıyordur dediler.
ama ağlamasında bir gariplik seziyorum. neyse aldım eve geldim. ağlaması durmadı. yıkadım, yedirmeye çalıştım, uyuması için yatırdım ama hep savaş halindeyiz, ateşini ölçüyorum normal, karnını göğsünü dinliyorum normal ama çocuk garip. içime kurt düştü. eşime mesaj attım, kızla hastaneye gidiyoruz diye. hastanede ilk değerlendirmede bir şey yok dediler, eşim bizi aldı biz gene eve geldik ama dün gece hiç uyumadı. bir süre sonra ağlaması durdu ama huzursuz ve uyumuyor pek. bu sabah pediatristini aradım, arkadaşım, hemen bizi sabahtan gördü. çocuklara normalde uyguladığımız değerlendirmelerin baya dışına çıkarak bir sürü tetkik yaptı ve sonuç olarak biz ambulansla hastaneye sevk edildik.
14 aylık kızımın bacağı kırılmış amk.
o yaşta bebeklerde kemik doku jöle gibidir. o çocuğun bacağının kırılması için çocuğa uygulamanız gereken force çok büyüktür. ben kendim pediatristim. ben, hastanedeki acildeki doktorlar, hatta kızımın peditristinin muayenenin ilk 20 dakikasında, herkesin bunu gözden kaçırmamızın sebebi bu durumun bu yaş çocuklarında pek rastlanmaması.

iki seçenek var, çocuk ya yüksek bir yerden düştü ya da yüksek bir yerden üstüne bir şey düçtü. bence başka bir çocuk atladı. düşme ihtimali pek yok çünkü daha tam yürüyemiyor, ancak işte altı falan açılırken düşmüş olabilir. ama ikinci seçenek çok olası çünkü 1-3 yaş grubu oldukları için yürüyebilen, koşabilen çocuklar var. çocuk ağlamaktan helak olmuşken bana bilerek yalan söylediler. eminim travma ilk gerçekleştiğinde de ağlamaya başladı, yani ne olduysa oldu ve olanı pedagogları biliyordu. bana bunu söylemiş olsalar zaten ben kırık çıkık var mı diye çocuğu direkt kendim orada muayene ederdim. koca bir gece çocuğu kırık bacağıyla etrafta gezdirmezdim.

şu an kreşe çok hiddetliyim. kreş yönetimine mail attım, bana verdikleri cevap, buradan aldığınızda kırık yoktu.
ya ne biliyorsun yoktu? doktor musun? kaç tane doktor gözden kaçırdı, sen ne biliyorsun? ben mi kırdım çocuğumun ayağını? bu çocuğun kırığı yoktuysa ben geldiğimde neden ağlıyordu?

ben çocuğumun kreşte düşmesiyle, başka çocukların onu ısırmasıyla falan okayim, bunlar büyümenin bir parçası, ama tutup da öğretmenlerinin gözüme bakarak yalan söylemesi sonra da burada kırık yoktu gibi insanı salak yerine koyan bahaneler üretmeleri aşırı itici ve hiç profesyonelce değil. bu yalanın çok ciddi sonuçları da olabilirdi. kafatası travması almış olsaydı belki şu an bambaşka bir senaryo ile karşı karşıyaydık çünkü vaktinde müdahale gecikmiş olacaktı. hastalık, yaralanma, düşme, düşürülme gibi bir olayda ailelere de yalan söyleyemezler ama.
şu an kreşi belediyeye şikayete gideceğim, ancak başka ne gibi seçeneklerim olduğunu merak ediyorum. kanton st.gallen.
isviçr'de yaşayan kişiler varsa bu konuda fikir bekliyorum.
teşekkürler.

edit: gelişmeleri altta yazdım. gene birkaç gün içinde bir sey olursa yazarım.

Ben bu evi bulana kadar sahibinden.com tarzı sitelerde vakit geçirmeye alıştım. Google da o zamandan beri karşıma sürekli kiralık/satılık daire çıkarmaya başladı. Bir başladım, dün en son deniz manzaralı köşk bakıyordum. Beş seneye şöyle bir yere geçsem, kendime bir Katya bulsam diye hayaller kurmaya başladım.

Siz böyle şeyler yapıyor musunuz?

Teşekkürler.

Yoğurt, salça, baharat ve yağ içinde marine edilmiş çiğ tavuk göğsünü porsiyonlayıp dondurucuya atabilir miyiz? Tadında bir tuhaflık olur mu?

Maksat çıkarıp mikrodalgada çözdürdükten sonra soteleyip hızlıca hazor etmek.

instagram haber akışında bir post düştü önüme.

Bir psikoterapist yazmış, psikologlarin cogunun instagram kullanma biçimlerinin (içerik biçimlerini, özel hayat paylaşımlarını, samimi görüntü verip ihlalde bulundukları vs) mesleki olarak etik disi olduğunu; ilgili etik kitaplarindan kaynak/referans vererek anlatmış.

Kişinin profilini inceledim, anlattığı şeye tam örnek bir sayfası var.

Neyse, mesela oturup uğraşsam ve bu anlamda etiğe uygun bir şablon uretsem, sosyal medya yönetimi ve içerik üretimi anlamında, satar mı dersiniz? Böyle bir talep var mıdır?

Denemeden de bilinmez de, sektöre es dost aracılığıyla ya da kendisi olarak, aşina olanlarınız ne der?

Çok garip bir aile tanıyorum. Anne baba 45 yaşında ve çocukları 1.5 yaşında. Anne baba çok iyi kazanıyor yönetici olarak çalışıyorlar. Villada oturuyorlar iki tane lüks araçları var. Durumları çok iyi. Yardımcıları filan var.

Gariplik ise çocuğa hiç harcama yapılmıyor. Evde bir sürü boş oda varken bebeğe oda yapılmamış. Bebeğin tüm eşyaları bir bavula sığar. Çünkü 3 zıbın ve 4 takım haricinde kıyafeti yok. Haftada bir kıyafetleri yıkanıyor üstünü değiştirmiyorlar. Çiş yaparsa elde durulayıp kurutuyorlar. Dışarısı için sadece 1 takım kıyafeti var 6 aydır her dışarı çıktığında onu giyiyor ve yıkanmıyor o kıyafet.

Kıyafetleri ve oyuncakların tamamını annenin ablasının çocuğundan kalmış yeni almamışlar. Toplam oyuncak sayısı 6. Başka oyuncağı yok.
En kalitesiz bez kullanılıyor ve çok bez harcanınca, sızdırınca üzülüyorlar.

Anne emzirdiği için üvey çocuk olamaz. Aynı zamanda anne bebeğini çok uzun zaman beklediklerini söyleyip gözleri doluyor ama hiç çok beklenmiş gibi davranmıyorlar bu çocuğa.

Çok garipsiyor ve çok merak ediyorum. Bu ailenin olayı ne acaba. Neden çok bekledikleri bebeğe karşı hevessizler ?

kemoterapi gören bir yakınımız için böyle bie ihtiyacımız gelişti, çok farklı marka ve modeller var. önerinizi alabilir miyim?

Arkadaşlar Alanya'ya geldim ama merkez falan çok dalgalı. Çoluk çocukla güvenli bir şekilde denize girebileceğimiz, hem temiz hem de dalgasız bir yer var mıdır? Nereyi önerirsiniz?

Merhaba, dün yaşadığım bir olayı anlatacağım.
Çift şeritli bir ara yol düşünün. Önümde elektrikli motosikletle giden 55-60 yaşlarında bir adam vardı. Sinyalimi verdim, tek kornayla solladım ve şeridime geçtim, karşıdan gelen araçla da herhangi bir zorluk yaşamadım. Ben şeridime geçtikten sonra bir ses duydum, aynadan baktığımda motor devrilmişti. Hemen durdum, adam alkollüydü. İlk başta tepkiliydi "napıyosun sen" falan dedi. Ben de "kusura bakmayın, hata yaptığımın farkında değilim" falan bayağı mahcup oldum. Ne olduğunu da anlamadım, sonradan baktım arabada sadece kapı kolunda küçük bir çizik var o da yeni mi eski mi bilmiyorum tabi. Neyse ambulansı aradık, adam çağırmayın falan dedi aslında. Sürtünmeden kaynaklı yüzeysel kanama vardı dirseğinde ve parmak ucu kadar genişliğinde de kafasında. Zaten kafasındaki yarayı görünce (sadece yüzeysel kanama) aman dedim hemen gelsin ambulans kafa travması falan düşünüyorum tabi ben.

Neyse ambulans gelmeden hemen önce etraftaki insanlar adamın alkollü olduğunu anladılar ve motora asılı bira şişelerinin olduğu poşeti ortadan kaldıralım abi falan dediler ve bi anda o poşet saklandı. Ben o sırada gittim kendi aracımı park ettim daha güvenli bi yere. o sırada yunus polisler gelmiş, adam demiş ki ben motora binmeyi deneyecektim de binemeden düştüm, sizlik bi durum yok, engellemeyelim sizi gidin falan demiş. ben geri döndüğümde yoldan geçen olaya şahit olanlar benim etrafımı sarıp "adam düştüm dedi, polisler de gitti, şşşttt" falan dedi. ben o sırada ambulansa geçen amcaya yaklaştım ve hastanede ona eşlik edeceğimi söyledim. hastanede de adam doktora "şekerden dolayı ayak parmaklarım kesik bazen dengemi kaybediyorum, motora binmeye çalıştım ama olmadı e içicilik de var tabi" dedi. ben o sırada aşırı mahcup ve üzgün bekliyorum. sonra alandaki paramediclerden biri geldi, sessizce "sen neden dört dönüyorsun adamın etrafında düştüm diyo işte, zaten sarhoş, gitsene işine, bu yufka yüreklilikle çok üzerler seni" minvalinde konuştu. Gittim abiyle helalleştim, için rahat olsun bekleme dedi, güzel bir şekilde ayrıldım.

Eve döndüm hayatımdaki tüm erkek figürler bu yaptıklarımı aptallık, hatta kötü sonuçlar doğurabilecek bir şey olarak ele aldılar. Kusurlu olayım ya da olmayayım fark etmez birinin benden dolayı zarar görmesi ihtimali vicdanımı çok sızlatır. Ne yaşadım ben? Böyle durumlarda ideali nedir? Bir yandan da gece adama ve daha çok da kendime öfkelendim. Benim yaşadığım duygusal zorlantıya alkolle trafiğe çıkışı sebep oldu, e ben neden o kadar mahcup oldum, sorumlu hissettim, özürler diledim.

11 aylık oğlumun bakıcısı var. Yaklaşık 2 aydır bizimle çalışıyor ve çok çok memnundum. Çocuğa güzel bakıyor eğitici şeyler yapıyor vs.

İki haftadır da kayınvalidem bizde kalıyor memleketten geldi. Neyse bu bakıcı cuma günü için izin aldı (toplamda 8 9 kez böyle yarım gün izin aldı zaten hep sağlıkla ilgili diye hiç lafını etmedim)
Pazartesi günü gelince çok tripliydi. Ben evden çalışıyorum molalarda salona geçiyorum. Bi problem var yani anladım çok ters ters duruyordu.
Salı günü gittim yanına ablacım bir problem mi var noldu dedim. “Ben de sana soracaktım noldu diye bana böyle ters davrandın dün. İzin aldım diye yapıyorsun sanırım” dedi. Alla alla şaşırdım ben de alakası bile yok iş yerinde yoğundum kusura bakma yanlış anladın sanırım dedim sonra kadın böyle deyince birden neşeli oldu aramızdakini hallettik düzeldik filan.

Az önce öğreniyorum ki meğer kayınvalidemle aralarında bir şey geçmiş ama ikisi de bana söylememiş.
Kv su içerken oğlum da su istemiş. Tam o sırada yemek yedirecekmiş bakıcı, kv su verince onu azarlar gibi “öyle her istediğini hemen vermiyoruz yemek yemez yoksa” demiş. Kv de yaz günü çok sıcak çocuk susamış diye verdim demiş. İki üç gün ikisi de tripliydi bu yüzden. Sonra ben kadınla böyle konuşunca kadın düzeldi. Galiba kv bana şikayet etti o yüzden tripliyim zannetti bakıcı.

Şu an çok kızdım yani bilsem bakıcıya derdim su istiyorsa su ver diye. Ya da kusura bakma deyip alttan almazdım çünkü benimle alakasız bir olay.

Kadın gelince konuşayım mı sizce yarın? Kv evine gidiyor bugün. Yoksa herkesin tribi geçmişken hiç kurcalamayayım mı?
Konuşmasam içimde kalacak. Konuşsam tekrar suyu bulandırmak istemem hazır memnun kaldığım bir bakıcıyken(şu an şüpheye de düştüm ama)
Napayım?

Ben benimkini bilmiyorum. İki aydır her anlamda insanlık dışı şekilde zorlanıyorum. Konfor alanı diye bir şey yok ki kaçayım orada beklemeye alayım kendimi. Biriyle tanışirim bombk biri çıkar, param olduğu gibi borca akar, çalışma şevkim yok. Spor yapayım derim heves yok, ülke gündemi desen artık benim üstüne bir şey anlatmam gereksiz. Delirmek için gerekli bütün koşullar sağlandı, zemin uygun ama delirmiyorum. Söve söve yaşamaya, sabah alarmına uyanmaya, hadi uyanamadin işe geç kalıp mahçup olmaya devam. Ne kimseden destek gördüğüm var ne kimsenin durup da iki güzel laf söyledigi. Bari iç sesim bir de bana sovmesin diye bütün enerjimi harcıyorum. Hala random insanlara iyi, nazik davranıyorum, metro sırasında önüme kıran ayı oğlu ayının yüzüne tükürmuyorum. Allah aşkına ben neye sabrediyor, neyi bekliyor olabilirim? Tünelin ucunda zero ışık.


Sizin delirmekten alıkoyan nedir?


Teşekkür de etmiyorum.

Edit: open.spotify.com

Merhabalar.
Hep farklı yerlerde tatil yaptık ancak kaşa hiç gitmemiştik, orda tatilimizi yapmak istiyoruz. Çocuklu olduğumuz için kumlu, çakıl olmayan denize yakın otel tavsiyesine ihtiyacımız var, fikir veren olur mu? Teşekkürler.

Şimdi 2.5m e bir ev bulduk ama kuzen bir yerden bakti, evin en fazla %22 sine kadar mı ne kredi cikar dedi.

O da bizi kurtarmiyor.

Ama ilk ev alacaklara %80e kadar cikiyormus sanirim?

Fakat şu detayı bilmiyoruz, uzerimizde bir ev var diyelim onu anne baba ustune yaptik, hic ev yok gibi basvurunca yine ilk ev gibi degerlendiriliyor mudur?

Bize 2.5m lik bir ev icin %50 >= kredi lazim.

Üstünüzdeki evleri satamayiz, ancak devredebiliriz.

Umut var mı yok mu :/

Onlarca sebebi var elbette ama bir tanesini az önce şu şekilde düşündüm: Zihin çok uzun süre mücadele modunda çalışıp işe yarar bir çözüm üretemeyince kendini bir süre rölantiye alıyor. Depresyondayken zihninizin daha az ve yavaş çalıştığını farketmissindir. Bu açıdan bir hayatta kalma mekanizması olabilir.

Sizce neden depresyona giriyoruz?

sessiz olması da önemli tabi. en son tur atmaya gittiğimde baya içerde dolanmıştık çalışanlar için saçma sapan bişeydi. kenarda köşede sakin odalı yerler mi var? öss ve liseye giriş sınavları bittiğine göre sakindir, ünilerde bitti zaten. fırsat bu fırsat gideyim diyorum ne dersiniz? otopark var mı ayrıca? malum araçsız gidilmiyor.

son olarak 10'da gidip 18'de çıkmayı düşünüyorum da içerde yemek yeme yerleri var mı fast food falan

Az önce maaş yattı, bankaya kredi ödemesi için çıktım. Sıra beklerken bir sürü başka fatura ödedim, bakiyem sıfırlandı. Derken dönüş yolunda rüzgarla birlikte ceketimin koluna abartmıyorum tarantula benzeri bir şey kondu. Hemen ceketi çıkardım, örümceğin konduğu ceket kolu ters döndü, örümcek içeride kaldı. Silkeledim bir iki düşmedi. Ben de ceketi yere atıp olay mahallinden uzaklaştım.

Levent'te bu elciliklerin olduğu sokaklardan birinde yaşandı olay. Bayağı yeşil yerler. Gördüğüm gercekten koca bir örümcek miydi yoksa "Bütün ay nasıl gecinecegim" stresiyle halüsinasyon mu gördüm ben? Anlık bir delirme hali miydi?

Tabii siz nereden bileceksiniz örümcek gerçek miydi değil miydi ama paylaşıp biraz olsun rahatlamak istedim.

Teşekkürler.

Yeni eve çok keyifle taşındım. Taşınmadan önce dolap altlarına içlerine baktım tertemiz. Ne güzel hiç böcek yok derken aksine bir anda kabus gibi çöktüler üzerime. Apartmanda dev gibi hamamböcekleri var. İlaçlama yapıldı hepsi ortaya çıktı. Fena.
Az önce biriyle asansörün orada karşılaştım, gayet de canlıydı.şimdi korkudan çöp atmaya inemiyorum.
Toki'de orman içinde, herkesin çöpü apartman holündeyken bile bu kadar hamam böceği görmedim ben. Ay rüyalarıma giriyor.
Nasıl korurum kendimi bunlardan?

Eski duyurulara baktim enza home ve doğtaş onerilmisti. Baktim tasarimlari da guzel gercekten, standart seyler var. Ama sozluk yorumlarini okuyunca bu firmalarla sorun yasamayan tek ben kalmisim gibi duruyo, o da henuz alisveris yapmadigim icin. 5 aydir teslimat bekleyen mi dersin, kirik parca getirip sallamayan mi dersin, iki ghnde pert olan mi dersin...

Kalitesi guzel, tasarimlari sade ve taahhut ettigi tarihte teslimat yapan mobilyaci nereden bulacaz? Var mi memnun oldugunuz marka oneriniz

Acıkıyorsunuz yemek yemeye karar veryorsunuz. mesela et döner( bu her şey olabilir) hikaye bu ya civardaki döner dükkanları da kapalı.

Canın bi kere et döner çekti ya yandın. Yakındaki dükkan kapalı, başka yerde de yok. İnternette onlarca seçenek var ama beyin “döner, döner, döner” diye loop’a giriyor. Tıpkı tuvalette işerken akışı yarıda kesememek gibi başka yemeğe geçmek imkansız. Sonra atlıyorsun arabaya, “nerede döner bulurum” diye şehri turluyorsun vs ben bunu sürekli yaşıyorum.

Böylr olan var mı?

9 aylık erkek bebeğim var. bakıcımız ile problem yaşıyorum. madde madde yazayım anlaşılır olsun. ben evden çalışıyorum ve bakıcımız da 6 aydır bizimle.

pozitif yönler;
-bebeğim bakıcısını çok seviyor, sarılıyor öpüyor. gelince seviniyor.
-hamarat bir kadın ben söylemeden bir sürü iş yapıyor. ev işleri de söylemediğim halde yapıyor bazen bulaşıkarı yerleştirir vs.
-maaş olarak uygun veriyorum 24k.
-bazen çocukla çok güzel ilgileniyor. oyunlar oynatıyor seviyor öpüyor.

negatif yönleri;
-- sürekli kısıtlayıcı bir şekilde bakıyor çocuğa, sesini yükseltip hayır-cıss diye bağırıyor çok kez (bir çoğu gereksiz, ama ona göre gerekli. mesela robot süpürgeye dokunmasına filan bağırıyor pis olur diye, benim için sorun yok halbuki. söylüyorum değişen bir şey yok) ya da ayağa kalkmasını istemiyor düşer diye, ama ayağa kalkmadan nasıl yürümeyi öğrenecek? arkasında dur diyorum ama zor geliyor eğilip çocuğu tutmak.
-- bebek huysuz olduğunda üfleyip püflüyor sürekli öfff yapıyor çocuğa. ki daha 9 aylık bir bebek bu ileride daha da yaramaz olacak.
-- bebeğim kucak istiyor bazen kucağına gitmek için ağlıyor ama o kucağına almak istemiyor fıtığım var diyor.
-- son zamanlarda aşırı tahammülsüz. bebeğin en ufak huzursuzluğuna suratı asık ve sinirli tepki veriyor.

yeni bakıcı da zor bulunuyor. sizce değiştirmeli miyim? ve ya yeni gelen bakıcı daha kötü olursa? bu en azından seviyor da yani çocuğu bazen, oğlum da onu çok seviyor. ne dersiniz?

Selamlar herkese,
Eylül-ekim gibi tasinacagiz. Kendi evimiz olacak.
3+1, ebeveyn ve normal banyosu olan 120 metre kare bir ev.
Boyama fiyatlari malumunuz kapiyi 50.000den aciyorlar.
Biz istedigimiz renkleri alsak kendimiz boyayabilir miyiz hic boyama deneyimimiz yok.
Ev temmuz sonu falan bosalacak. Hafta sonlari gidip boyayabiliriz.
Evin rengi biraz pembemsi ben yesil-mavi tonlari istiyorum.
Bir de ustlerde alcipanlar var onlari da boyamak gerekiyor.
Biz bu isin ustesinden gelebilir miyiz iki kişi? Ve ev nasil boyanir. Ne kadar su katmak lazim boyaya vs hic bilmiyoruz.
Onerilerinizi bekliyorum.

Tek günde olabilir mi ehiyet yenileme. Yani sağlık raporu alıp ilgili kuruma gidebilir me imkanım var mı?

Merhaba, arabayı süsletmeyeceğim. Ev evlendirme dairesine 500 metre falan ötede. Ben eşim olacak kişiye istersen arabayla uğraşmayalım en kötü otobüse biner gideriz dedim ama zor olur dedi.

Bir arkadaş da dedi ki arabayı sakın sen sürme ya da sen süreceksen de arabada bir- iki erkek olsun ikiniz başıboş bir şekilde eve dönmeyin. Sonra da baktım gerçekten millet gelin arabası sürmekten korkuyor falan haliyle ben de tedirgin oldum.

Kadıköy evlendirme dairesinde bu tarz dadanmalar yaşanıyor mu? hiç dikkatimi çekmemişti. Eğer dadanıyorsa ben savuşturamaz mıyım mesela hangi ışıklarda dadanıyorlar minibüs caddesi girişindeki petrolün, müjdat gezenin orada mı dadanıyorlar? ona göre ben de bir güzergah çizeyim kaçış planı oluşturayım...